czuła, że dzieje się coś niedobrego. Przez chwilę siedziała na łóżku, wpatrując się w ciemność spowijającą pokój i wsłuchując się w ciszę. Odrzuciła kołdrę, opuściła nogi na dywan i szybko sięgnęła po szlafrok. Idąc do drzwi, usłyszała cichy, zduszony odgłos. Dochodził od strony sypialni chłopców. Wyszła na pogrążony w ciemności korytarz i uchyliła drzwi do pokoju dzieci. Światło księżyca wpadało przez okno, rozjaśniając wnętrze srebrzystym blaskiem. W bladej poświacie wyraźnie widziała śpiących w łóżeczkach chłopców. Benjamin rzucał się niespokojnie, przekręcał głowę z boku na bok, mamrotał coś przez sen. Amy podeszła do niego szybko, położyła rękę na ramieniu malca. Poruszyła nim delikatnie, by go obudzić. Chłopiec szeroko otworzył oczy. Miał płytki, http://www.auta4x4.com.pl/media/ gapiła. Lionel uniósł brew. - Chyba zaraz poczuję się urażony. Lucy oblała się rumieńcem. - Och, ja wcale nie... - Nic z tego. Nie dam się udobruchać. Jutro porozmawiam z twoim ojcem. - Co?! Parrish cmoknął ją w policzek i wstał z sofy. - I kto teraz gapi się na kogo? - zapytał i ruszył do innej grupki gości. - O rany! - szepnęła Lucy. Victoria ją uściskała.
im poważna przeszkoda. Wiedział, że najpierw musi ją usunąć. Ponieważ sypialnia pana domu była zajęta, Victoria zwabiła Sinclaira do swojego prywatnego saloniku. Lord Baggles w ostatniej chwili czmychnął z sofy, ratując się przed zmiażdżeniem. Dobrze, że Mungo Park gdzieś się zapodział. W ciągu zaledwie Sprawdź - A pytałeś ich, na co mają ochotę? Federico uniósł brwi. - W ogóle o tym nie pomyślałem. Moi rodzice nigdy mnie nie pytali. - To spróbuj. Może spodobają ci się ich pomysły. - Nie wiem, czy dobrze robimy - mruknął Federico, przerzucając sterty dziecinnych ciuszków w poszukiwaniu żółtego sztormiaka Artura. Pokojówki nie radziły sobie z bałaganem panującym u chłopców. Pia sprawdzała rozmiar niebieskiego płaszcza przeciwdeszczowego pożyczonego od sekretarki księcia. R S Federico wreszcie znalazł sztormiak. Leżał w najdalszym