jeżeli pani to zrobi, panno Tyler. Zapoznają się panie... Przerwał, bo w gabinecie zadzwonił telefon. - Przepraszam - powiedział i poszedł odebrać. Nowa gosposia zwróciła się w stronę Willow. - Nie sądzę, byśmy już kiedyś się spotkały, ale nie wiedzieć czemu twoje imię jest mi znajome. Wydaję mi się, że chodziłaś do szkoły z moim przybranym synem, Danielem Firthem. Willow zamarła. - Tak naprawdę nie znałam Daniela. - Z trudem wydobyła z siebie głos. - Jest ode mnie starszy chyba o dwa lata. Słyszałam, że wyjechał z miasta. - Próbowała skierować uwagę pani Caird na inny tor. - Tak, mieszka teraz w Toronto - Kobieta zmarszczyła brwi. - Coś mi o tobie mówił, ale zupełnie nie pamiętam co. Zresztą nieważne, na pewno sobie przypomnę! Willow wysiliła się na uśmiech. Posłusznie oprowadziła gospodynię po całym domu, choć jej serce biło w zdwojonym tempie, a silna migrena uniemożliwiła myślenie. Nigdy tak naprawdę nie znała Daniela, nie przyjaźnili się; ale Daniel był najlepszym przyjacielem Chada. Jedyną osobą, która znała go http://www.eimplantyzebow.com.pl/media/ - Pomogę się pani spakować - zaproponowała Arabella. W tym czasie Lysander opowiadał osłupiałej lady Helenie zadziwiającą historię Clemency. Znajdowali się w gabinecie markiza, lady Helena siedziała nieruchomo w skórzanym fotelu, mężczyzna zaś chodził niespokojnie po pokoju. Gdy minął pierwszy szok, lady Helena żachnęła się, nieskora tak pochopnie zaakceptować gorzką opowieść bratanka. - Co za bzdury, Lysandrze - rzekła stanowczo. - Nie ma najmniejszego dowodu, że wyśmiewała się z nas za plecami. Dalibóg, jeśli ktoś miałby się śmiać, to tylko my, bo też za naszą sprawą ugrzęzła na prowincji w roli nauczycielki! Pomyślałeś o tym? Posada guwernantki Arabelli to nie synekura, dobrze o tym wiesz! Lysander skwitował jej słowa gniewnym gestem i wrócił do przemierzania gabinetu. - Twierdzi, że gdy pisała ten list, była przekonana, iż jestem Alexandrem! - odparł pogardliwie. - A wiesz, to wielce prawdopodobne - przyznała ciotka. - Co takiego? Dajesz wiarę tym bredniom? Naprawdę sądzisz, że jej przyjazd tutaj nie był zamierzoną kpiną cynicznej parweniuszki, która postanowiła sobie obrazić Candoverów? - Lysandrze, opamiętaj się! - rozkazała lady Helena. - Cała sytuacja jest wielce niezręczna, a ty, tracąc zimną krew, wcale jej nie poprawiasz. Rozumiesz, że chciałabym wysłuchać wersji panny Hastings - uniosła rękę, powstrzy¬mując protesty Lysandra. - Zapewne i ona ma sporo do powiedzenia. Podejrzewam, że prawda jak zwykle leży pośrodku. - Po krótkiej przerwie dodała: - Jakkolwiek na to patrzeć, dziewczyna nie może tu pozostać i obojętne jak, ale musimy wytłumaczyć jej nagły wyjazd. Chociaż bardzo szanuję Fabianów, uważam, że tę akurat sprawę powinniśmy zachować dla siebie. I tak wkrótce muszą nas opuścić, chodzi o wyświęcenie Gilesa. - Czemu mamy chronić reputację panny Hastings? - war¬knął markiz. - Ona najwyraźniej nie przejmowała się nami. - Chcesz, żeby twoje sprawy matrymonialne stały się tajemnicą poliszynela? - zganiła go ciotka. Była zdania, że czasami tylko ona z całej rodziny potrafi myśleć logicznie. Lysander jest taki męczący, szczególnie gdy w grę wchodzi jego urażone poczucie godności! Pamięta podobne zmagania z jego ojcem, potem z Alexandrem, a teraz znowu Lysander przysparza jej zmartwień. Lady Helena czuła, że już zbyt długo zajmuje się uspokajaniem urażonej męskiej ambicji. Gdy ta absurdalna sprawa zostanie rozstrzygnięta, a Arabella ulokowana bezpiecznie u Fabianów, pojedzie do Bath na zasłużony wypoczynek. Weźmie ze sobą tylko psy, bo te przynajmniej są wesołym towarzystwem i z pewnością nie wplączą się w idiotyczne miłosne afery.
okazało się, Ŝe on zjadł juŜ kolację i przegląda w swoim pokoju księgi rachunkowe. Nie chcąc mu przeszkadzać, poszła do sypialni, by przebrać się w kostium kąpielowy. Była spięta i liczyła na to, Ŝe kąpiel w basenie ją rozluźni. Przepłynęła dziesięć razy tam i z powrotem i uznała, Ŝe ma dość. Wyszła z basenu, nabrała powietrza w płuca i zaczęła się wycierać. Gdy obejrzała się, zobaczyła stojącego w drzwiach Marka. Sprawdź - Dokąd się wybierasz? Alli wyszła z pokoju Eriki, która właśnie zasnęła, i natknęła się na Marka. - Przestraszyłeś mnie - powiedziała. - Nie wiedziałam, Ŝe jesteś w domu. - Odpowiedz mi na pytanie, Alli. Starał się panować nad wzburzeniem. - No dobrze, chodźmy do kuchni - rzekła. Przemierzał kuchnię tam i z powrotem. Zatrzymał się, spojrzał na nią. - Gdzie się wybierasz, moja droga? - powtórzył. - Podpisałaś umowę. - Tak - przyznała. - I nie odejdę, póki nie znajdziesz kogoś na moje miejsce. Wtedy wyjadę do Austin. Jakby wbiła mu sztylet w serce. Oparł się o kuchnię, by nie stracić równowagi. Ona nie opuszcza go, zamierza tylko wyjechać z Royal. - Dlaczego mi to robisz, Alli?