- Tak, panno Gallant. Kiedy szczęknęła zasuwa, Alexandra oparła się o pusty stojak na wina i uśmiechnęła do siebie. Chcąc nie chcąc, musiała przyznać, że sytuacja staje się coraz zabawniejsza. Jeszcze nigdy nie spełniano jej zachcianek na jedno skinienie. - O co teraz poprosimy, Szekspirze? Leżący pod toaletką pies leniwie uniósł głowę i zaraz wrócił do drzemki. Wydawał się całkowicie zadowolony z pobytu w piwnicy, odkąd Thompkinson przyniósł mu dużą, smakowitą kość. Niczego więcej nie potrzebował do szczęścia. Właśnie adresowała kopertę, gdy lokaj ostrożnie zajrzał do środka. Najwyraźniej obawiał się pułapki. Upewniwszy się, że wszystko w porządku, szerzej otworzył drzwi i wpuścił Binghama, który niósł ścienny zegar z pokoju stołowego. - Ten wystarczy, panno Gallant? - Tak, dziękuję. - Podeszła i wręczyła mu list. - Proszę zadbać, żeby wysłano go natychmiast. Lokajowi zadrgał mięsień na twarzy. Biedak najwyraźniej nabawił się tiku w ciągu kilku ostatnich godzin. - Lord Kilcairn uprzedził, że nic nie może opuścić domu, póki on tego nie zobaczy. - Rozumiem - powiedziała spokojnie. List i tak był przeznaczony bardziej dla Luciena niż dla Emmy Grenville. Po wyjściu służących zaczęła spacerować w tę i z powrotem po piwnicy, myśląc http://www.gastromed.com.pl Choć w ostatniej uwadze dał się słyszeć pogłos sarkazmu, Lucien nadal zachowywał się niezwykle łagodnie. Może wpłynęła tak na niego ostatnia noc, choć do tej pory z pewnością nie żył w celibacie. Przemknęło jej jednak przez myśl, że odkąd zjawiła się w Balfour House, nie miał żadnej kobiety... prócz niej. Jej rozmyślania przerwał Wimbole, który wszedł do jadalni, niosąc srebrną tacę. - Milordzie, jest odpowiedź, na którą polecił mi pan czekać... - Doskonale. Lucien wytarł palce w serwetkę i wziął liścik do ręki. Otworzył go, przebiegł wzrokiem i spojrzał z uśmiechem na Rose. Alexandra poczuła ukłucie zazdrości. Wzięła głęboki oddech. Na litość boską, jeszcze trochę i uzna biedną dziewczynę za rywalkę. Lord Kilcairn sporządził listę kandydatek na żonę i nie umieścił na niej ani kuzynki, ani jej nauczycielki. Kilka tygodni temu pomyślałaby, że te damy zasługują na współczucie. Teraz nie była już tego pewna.
kandydatek oprócz jednej i że tę ostatnią damę pan... - Przepraszam na chwilę. - Poślubi - dokończył pan Mullins z westchnieniem, gdy hrabia zniknął za drzwiami. Lucien zatrzymał się przed bawialnią i osłupiał, gdy wyraźnie usłyszał Rose czytającą partię Rozalindy z „Jak wam się podoba”. Dziewczyna robiła pauzy w niewłaściwych miejscach. Sprawdź swoich rodziców, nie nauczył się jednak, czym jest małżeństwo. Zresztą nawet gdyby wiedział, i tak nie chciałby prawdziwej więzi. Ona natomiast nie będzie służyć niczyjej „wygodzie”, niezależnie od własnych uczuć. Gabinet był zamknięty. Zapukała po chwili wahania. - Milordzie? - Proszę wejść. Siedział przy biurku zasłanym papierami. Uniósł dłoń, dając jej znak, żeby chwilę poczekała, i szybko coś napisał na marginesie jednej ze stronic. W końcu podniósł głowę. - Tak? Sądząc po wyrazie jego twarzy, równie dobrze mogła być którymś z lokajów. - Pani Delacroix przysłała mnie, żebym pana zaprosiła do salonu. Panna Delacroix pragnie dla pana zagrać. Mówiłam jej, że jest pan zajęty, ale nalegała. - Więc zdmuchnęłaś swoją świecę?