zakłócała rodzinną uroczystość... - Moja szwagierka będzie zbyt zajęta, by opiekować się Lizzie, Amy i Mikeyem. Zaprosiła ponad czterdzieści osób. R S Zresztą, to właśnie ona nalegała, bym przyszedł z panią. Ma pani jeszcze jakieś pytania? - Nie! - W jej głowie kołatała tylko jedna myśl, a właściwie pytanie, które kobiety zadają sobie od wieków: w co ja się ubiorę? Nic z jej garderoby nie nadawało się na przyjęcie u Moffatów! - Aha, jeszcze jedna rzecz - przypomniał sobie Scott. - Camryn chce podarować dziewczynkom w prezencie nowe sukienki. Podobno ma wyjątkowo piękne rzeczy w swoim butiku. Czy mogłaby pani zawieźć tam jutro po południu Amy i Lizzie? Ja specjalnie wrócę wcześniej do domu, by zająć się w tym czasie Mikeyem. - Nie wołałby pan towarzyszyć dziewczynkom, a Mikeya zostawić ze mną? - Camryn powiedziała, że wybieranie sukienek to babska sprawa. - Uśmiechnął się..- Poza tym mam nadzieję, że może http://www.kleks-katowice.pl Dotknęła jeszcze raz miniaturki i już szykowała się do zejścia na dół, gdy w tej samej chwili rozległo się gwałtowne pukanie do drzwi i tanecznym krokiem wbiegła Arabella. - Wspaniale! - krzyknęła. - Tak się cieszę, że pani przyjechała, panno Stoneham. Koniec z tym okropnym francuskim! - Jeśli pani ciotka zechce, by kontynuować naukę, bę¬dziemy musiały uczynić - odparła z uśmiechem. - Może zdobędę kilka egzemplarzy La Belle Assemblee i obejrzymy razem francuską modę? Zgoda? - No, nie wiem, to chyba lepsze od Racine’a - stwierdziła dziewczyna z nagłą melancholią. Clemency zaśmiała się, a Arabella po chwili także się Uśmiechnęła. - Ciotka Helena prosi, żebym przyprowadziła panią na dół, gdy tylko będzie pani gotowa. Jesteśmy na razie same. Fabianowie przyjeżdżają jutro, Baverstockowie zaś w piątek. Lady Helena przywitała się łaskawie z Clemency, podając jej rękę. Dziewczyna miała już usiąść, gdy coś przyciągnęło jej uwagę. - Och, lady Heleno, Millie się oszczeniła! Czyż te maleństwa nie są słodkie? - W rogu pokoju stało pudło, w którym Millie pilnowała zazdrośnie czterech rozkosznych szczeniaków. - Miło, że tak mówisz, moja droga - odparła lady Helena z aprobatą. Nie rozumiała, dlaczego Lysander nie znosi tej czarującej dziewczyny. Panna Stoneham wiedziała, że są w żałobie, i miała na tyle taktu, by ubrać się w szarą sukienkę ozdobioną tylko czarną aksamitką. Tak, pomyślała lady Helena, ta dziewczyna nadaje się na towarzyszkę dla Arabelli. Gdy Clemency i Arabella weszły do salonu, Lysander wstał i lekko się ukłonił. Jednak nie podał jej ręki; wyraźnie było widać, że nie chce, by tu została. Clemency usiadła, czując nagłe przygnębienie. Dlaczego nie jest bardziej życzliwy? Czyżby jeszcze nie wybaczył, że natknęła się w lesie na Arabellę i młodego Baldocka? Przecież to nie jej wina! Co za głupstwa, skarciła się w duchu. Jakie ma znaczenie, że markiz nią gardzi? Przecież nie chce mieć do czynienia z tym wstrętnym człowiekiem i im mniej go będzie widywać, tym lepiej. Poprawiła suknię i starała się skupić na słowach lady Heleny.
Clemency zaszła jeszcze na chwilę do pokoju lekcyjnego, by spojrzeć na zielnik, podniosła świeczki, które zostawiła dla niej na schodach pani Marlow, zapaliła jedną od kaganka płonącego na ścianie i pośpieszyła na górę do swojej sypialni. Z przyjemnością wchodziła do tego małego pokoiku. Przestało ją razić panujące tu ubóstwo i cieszyła się z ota-czającej ją ciszy i spokoju - bardzo sobie ceniła tę odrobinę prywatności. Właśnie wypadała pełnia księżyca i przez okno sączyły się blade promienie, wypełniając pokój chłodną poświatą. Księżyc oświetlał stojącą na stoliku miniaturkę z podobizną ojca, a także mały biały trójkąt na kapie łóżka. Zdziwiona Clemency odłożyła świeczkę i podniosła papier. To, co przeczytała, okazało się tak okropne, że litery zatańczyły jej przed oczyma. Musiała podejść do światła i mocno trzymać kartkę, by skończyć odczytywać wiadomość. Arabella pojechała z Markiem Baverstockiem na jarmark! Jak mogła być aż tak nierozsądna i pozbawiona poczucia przyzwoitości! W dodatku wybierała się z nim na kolację do „Korony”. Na chwilę zrobiło się jej słabo z przerażenia. Taki wypad do cna zrujnuje reputację dziewczyny - trzeba ją powstrzymać! Opadła na łóżko, usilnie starając się wymyślić, co począć. Od razu odrzuciła myśl o powiadomieniu ciotki; to najkrótsza droga ku hańbie, tego była pewna. Nie może też zdradzić się z tym przed markizem. Jest kochającym bratem, ale po pamiętnej awanturze z Joshem Baldockiem Clemency oba¬wiała się, że Lysander nie pohamuje gniewu i jeszcze bardziej upokorzy Arabellę. Nie wspominając już o tym, jak niezręczna dla niej samej byłaby ich konfrontacja... Musi wziąć sprawy w swoje ręce. Po pierwsze sprawdzi, czy Arabelli rzeczywiście nie ma w pokoju, a potem spróbuje znaleźć dziewczynę, zanim ta dotrze do „Korony”. Gdyby doszło do najgorszego, zabierze ich oboje do pani Stoneham, jednak miała szczerą nadzieję, że nie okaże się to konieczne. Zdawała sobie sprawę, że kuzynka nie pochwala jej gierek i niebezpieczeństw, na jakie naraża się w Candover Court. Clemency wolała nie robić nic, co mogłoby sprawić, że pani Stoneham napisze do Jamesona i powiadomi go o miejscu jej pobytu. Sprawdź R S - W takim razie muszę przyznać, że są to najgorzej wychowane dzieci, jakie kiedykolwiek widziałam! - Proszę pozwolić mi przeprosić za ich zachowanie. - Przeprosić za ich zachowanie? - Willow zaśmiała się szyderczo. - Proszę za nie nie przepraszać. - Kątem oka zauważyła, jak obsługa zabiera się za sprzątanie bałaganu. - To pan powinien się wstydzić.. Za złe wychowanie dzieci winę ponoszą rodzice. Na tym powinna zakończyć swoją tyradę i prawdopodobnie tak by uczyniła, gdyby akurat w tej chwili nie zdała sobie sprawy, jak żałośnie musi przy nim wyglądać. Był ubrany niczym na kolację w pałacu Buckingham, podczas gdy ona miała na