- Przepraszam to za mało. Zostaniecie ukarani. Teraz idźcie do łóżek. Rano dokończymy rozmowę. Jeden za drugim chłopcy ruszyli ku drzwiom. Darren 152 JEDNA DLA PIĘCIU zatrzymał się przed Malindą. Smutek w jego oczach jeszcze pogłębił jej własny smutek. - Przepraszamy, że kłamaliśmy, Lindo. Nie chcieliśmy źle. Z sercem w gardle Malinda przyklękła i wzięła go za ręce. - Wiem, kochanie. - Nie była w stanie wykrztusić nic więcej, więc tylko uśmiechnęła się i pogłaskała go po włosach. - Wykąpiesz nas? - zapytał. Malinda spojrzała na Jacka. - Ja nie mam nic przeciwko temu. Muszę zadzwonić do pani Dunlap. Na pewno umiera ze zdenerwowania. Malinda z trudem przeżyła rytuał kąpieli. Na prośbę chłopców nadzorowała też sprzątanie pokoi. Ale kiedy zaczęli błagać, żeby przeczytała im coś na dobranoc, http://www.operacje-plastyczne.net.pl/media/ – Barry miał znakomity pomysł. Postanowił przenieść gości hotelu w dawniejsze, bardziej romantyczne czasy. Pragnie, żeby każdy miło zapamiętał ten ostatni wieczór. Kelner zaprowadził ich do stolika. Niemal natychmiast pojawił się zespół i szybko nastroił instrumenty. – A zatem będą tańce – zauważyła z lekkim niepokojem Lily, wskazując na odsłonięty dębowy parkiet. – Dla tych, którzy zechcą – odrzekł. Wzięła do ręki menu. A więc, na szczęście, nie trzeba będzie koniecznie tańczyć, pomyślała z ulgą, jako że tego nie potrafiła. Nigdy w życiu z nikim nie tańczyła. Za to Theo... Zerknęła na niego i z łatwością wyobraziła go sobie, jak wiruje na parkiecie, trzymając w ramionach Elspeth. Oczy się jej zamgliły. Z pewnością byliby
Lily nieco zdziwił jej wyzywający wygląd, niezbyt stosowny na rozmowę kwalifikacyjną. Jakby odgadując jej zastrzeżenia, panna Green powiedziała: – Mamy dziś taki upalny dzień, więc zdecydowałam się na swobodny strój. Ostatecznie nie jestem przecież jeszcze na służbie, prawda? – zachichotała, podążając za Lily do salonu. Sprawdź Nie była w tym uczuciu odosobniona, tyle że Julianna od razu po powrocie do hotelu pogrążyła się w swoim świecie. Natomiast Luke chodził nerwowo z kąta w kąt. Kiedy próbowała go zagadnąć, odburknął coś takim tonem, że poniechała dalszych prób. Kate obserwowała go przez moment, a potem przeniosła wzrok na Emmę i jeszcze bardziej zmarszczyła czoło. – Co się dzieje, malutka? – Ponownie potarła jej usta smoczkiem od butelki. – No, otwórz buzię. Prawie nic dzisiaj nie jadłaś. Ku jej uldze Emma zaczęła ssać, lecz trwało to krótko i znów zaczęła płakać. Kate jeszcze bardziej się skurczyła, czując przenikliwy ból. Jednocześnie w jej głowie zapaliła się czerwona lampka. Coś tu się nie zgadza. Emma nigdy nie miała problemów z jedzeniem, rzadko też zachowywała się w ten sposób, a już na pewno nie tak długo.