- Opuściła? - No, umarła. Czy to nie wszystko jedno? Becky zdumiała się. - Więc opuściła czy umarła? - I jedno, i drugie. Wyprowadziła się, a potem umarła. - Wytarł usta serwetką i powiedział chłodno: - Chcesz wiedzieć, jak naprawdę było, czy pytasz tylko z ciekawości? - Myślę, że to pierwsze. Alec nalał sobie kolejną filiżankę kawy. - Och, to romantyczna historia - odparł nonszalancko. - Kiedy miałem czternaście lat, wybrała się w podróż z markizem Carnarthen, swoim kochankiem, ojcem dwóch moich przyrodnich braci. Konkretnie mówiąc, bliźniaków. Becky patrzyła na niego oniemiała. - Wybrała się razem z nim do Francji, żeby ratować dzieci arystokratów. Wielu ich przyjaciół w Paryżu zostało zamordowanych przez motłoch, lecz służba zdołała ukryć niektóre z dzieci. Matka uważała, że ma obowiązek odnaleźć je i przewieźć potajemnie do Anglii. Przeprawiali się z nimi potem przez kanał La Manche, przewożąc dzieci na statku Carnarthena. No i pewnego dnia matka nie wróciła. Podobno została zatrzymana i skazana na śmierć. Carnarthen nie zdołał jej uratować. - O Boże! - Becky odłożyła widelec. - Ja... ja po prostu nie wiem, co powiedzieć. Alec spojrzał na nią uważnie. Wcale nie wyglądał na zasmuconego, choć utrata matki musiała mu przecież sprawić głęboki ból. http://www.operujewperu.pl - Możliwe, lecz Kurkow będzie głosował na wigów, proszę sobie zapamiętać moje słowa. Chce się przypodobać carowi - dodał półgłosem. - Ach, rozumiem. A co do wyboru żony? Ożeni się z Rosjanką czy z Angielką? - Z Angielką. Ja też zaryzykowałem pieniądze w tym zakładzie. - Dlaczego z Angielką? Lieven nachylił się ku niemu. W jego spojrzeniu błysnęła niechęć. - Bo wielki książę Kurkow jest teraz o wiele popularniejszy w Londynie niż w Petersburgu. - Sądziłem, że dawny przyjaciel cara cieszy się względami na jego dworze. - Cieszył się, lordzie Alecu. Cieszył - poprawił go Lieven znacząco. - Aha. Może mi pan wyjaśni... - To tylko dworskie plotki, ale przed kilkoma miesiącami Kurkow podobno nadużył tej przyjaźni. Miał powiedzieć podczas przyjęcia, i to nie w gniewie, tylko całkiem chłodno,
uzyskać u niego audiencję i doniesie mu o zbrodni, książę wymierzy Michaiłowi sprawiedliwość. Wiedziała jednak, jak próżni i powierzchowni mogą być arystokraci. Po kilkudniowej ucieczce wyglądała raczej na żebraczkę niż damę, nie była pewna, czy zdoła dostać się do Westlanda. Myśl, że mogą ją przegnać spod jego drzwi, przerażała ją. Jedyną jej szansą było to, że Westland znał jej dziadka. Byli co prawda bardziej politycznymi rywalami niż Sprawdź - Ty mnie nie rozumiesz! Nie widziałaś go! Jest czuły i miły! – prychnął, wstając i obrażony wyszedł z pokoju. Jak śmiała twierdzić, że to nie jest miłość!? Następnego dnia, jak to zwykle w soboty, oblegał z Karolem ławkę na placu zabaw przed blokiem. Brunet trzymał w dłoniach batona, jedząc go powoli, czemu Krystian przyglądał się z lekkim obrzydzeniem. Sam nie lubił jeść, w ogóle mało jadł. Chciał być chudy i drobny, co na razie mu się udawało utrzymać. Mama nie była z tego zadowolona, ale jej syn jest już pełnoletni, tak więc wiele zrobić nie może. - I jak było? – zapytał nagle Karol, nawiązując do wczorajszego dnia. Blondyn aż uśmiechnął się z rozmarzeniem, wspominając wieczór w objęciach Adama… Co prawda toaleta nie była zbyt romantycznym miejscem. No i trochę śmierdziało, ale… Książę wiedział jak się zachować, jak sprawić mu przyjemność, choć na początku