- Bardzo się gdzieś spieszysz, Mark! - zawołał za nim Jake. - Faktycznie! - rzucił Mark przez ramię, nie zatrzymując się. Mark obrócił się i ujrzał twarz Alli, zmierzyli się wzrokiem. - Co to znaczy, Ŝe nie moŜesz dziś rano zaprowadzić Eriki do lekarza? Teraz czuła się niezręcznie. Kiedy Mark ubiegłego wieczoru wrócił do domu, Erika juŜ spała, Alli zaś czekała na niego... w jego łóŜku. - Przepraszam, wiem, Ŝe mówię ci w ostatniej chwili, ale wczoraj dostałam telefon z banku, Ŝe z samego rana muszę podpisać pewne dokumenty. Uniósł brwi, gdy idąc do łazienki przechodziła obok niego. Podszedł do niej. - Jakie dokumenty? - zapytał. Nim weszła do łazienki, obrzuciła go nieśmiałym spojrzeniem. - Kupuję Karze uŜywany wóz - mówiła. - Nic nadzwyczajnego, ale tylko na taki mnie stać, i dzięki za polecenie mi tego dealera. - PoŜyczyłbym ci pieniądze - powiedział takim tonem, jakby poŜyczanie pieniędzy miał w zwyczaju. - ZwaŜywszy pewne rzeczy, lepiej będzie, gdy skorzystam z usług odpowiedniej instytucji. - Jakie „pewne rzeczy"? - To, co nas łączy. Gdy wróci pani Tucker albo gdy znajdziesz odpowiednią http://www.oritrendy.pl Niestety, właśnie dostrzegła je lady Helena. - Och, pani Stoneham! - Dzień dobry, lady Heleno - odparła zagadnięta, zerkając niespokojnie na Clemency. - Widzę tu nową młodą twarzyczkę. Proszę mi przedstawić swoją towarzyszkę. Nie można już było unikać prezentacji. - Lady Heleno, to kuzynka mojego zmarłego męża, przyjechała do mnie z krótką wizytą. - Panno Stoneham, miło mi. - Lady Helena uścisnęła jej dłoń. - Milady... - Clemency dygnęła, ale nie poprawiła da¬my. Metody pozyskiwania wiadomości stosowane przez lady Helenę były godne hiszpańskiej inkwizycji, w krótkim czasie bowiem dowiedziała się, że panna Stoneham ma dzie¬więtnaście lat, jest sierotą, że pracuje jako guwernantka i doświadczyła już pierwszych niepowodzeń - dziewczę dało do zrozumienia, że zbytnio interesował się nią ojciec jej ostatniej podopiecznej. Obecnie zatrzymała się u swojej drogiej kuzynki Anne, aby odpocząć po przykrych przejściach i za jakiś czas pomyśleć o nowej pracy. Dalsza indagacja ujawniła, iż panna Stoneham biegle włada francuskim i włoskim, maluje akwarelami, gra na fortepianie i posiada rozległą wiedzę z geografii. - Niestety, moje zdolności do igły są bardzo mierne - rzekła na koniec Clemency, przerażona swobodą, z jaką przychodzi jej wypowiadać niektóre kłamstwa, szczególnie przy opisie fikcyjnego pracodawcy. Być może, pomyślała, jeśli zawiedzie wszystko inne, zajmę się pisaniem rozmaitych niesamowitych opowieści, jak pani Radcliffe. Przedstawiono jej również pannę Lane i Clemency zyskała w oczach lady Heleny za przyjacielski uścisk ręki i miłe uwagi na temat kościoła; guwernantki bardzo często, czując się niepewnie, krytykują każdego, od kogo nie są zależne. Lady Helena zauważyła ponadto, że Ara¬bella ją polubiła, toteż, nie myśląc długo, wpadła na świetny pomysł. Zwróciła się do pani Stoneham z za¬pytaniem: - Czy mogę prosić o zezwolenie, aby pani przemiła kuzynka przyszła do nas dzisiaj na herbatę? Moja bratanica potrzebuje towarzystwa. Oczywiście, dopilnuję, aby została odwieziona do domu.
- Na przykład? - Sałatka kartoflana, pieczona fasolka, kukurydza. - Brzmi to fantastycznie - rzekł Mark z uśmiechem. - A więc ustalone. Pocałował ją, po czym ruszył w stronę drzwi. Po południu, w wolnej chwili, zadzwoniła do siostry. Sprawdź - Słodkie, kochane istoty. W tej samej chwili zadzwonił telefon. - Przepraszam - wymamrotała pani Trent i podniosła słuchawkę. Przez chwilę słuchała w milczeniu, po czym westchnęła i powiedziała: - Tak, Doro, zaraz tam będę. R S Odłożyła słuchawkę i podsunęła Willow umowę do podpisania. - Bardzo mi przykro, że cię w ten sposób popędzam. - Wstała. - Ale muszę zamknąć biuro i jechać do domu. Dzwoniła pielęgniarka. Mój mąż znowu gorzej się poczuł. Willow czuła się odrobinę zagubiona, ale posłusznie przejrzała treść umowy i złożyła na ostatniej stronie podpis. - Pani Trent, a dzieci?