przyjmowała jego dotyk, chętnie oparła się dzisiaj o niego, wtuliła głowę w męskie ramię. Podświadomie odpowiadała na jego sygnały Diaz od dawna nie miał kobiety Teraz pragnął Milli. Będzie cierpliwy da jej czas na oswojenie się ze sobą - ale nie miał wątpliwości co do końcowego efektu. Milla była już jego. Tym razem nie zadzwonił po samochód. Wziął taksówkę, podjechał kawałek, ale kazał wysadzić się dość daleko od nory Loli Guerrero. Poszedł pieszo: cicho, ostrożnie, podchodząc z innego niż poprzednio kierunku, zdając sobie sprawę z tego, że jedyną jego bronią jest schowany w bucie nóż. Meksykanka miała czas, by opatrzyć swój złamany palec. Powinna teraz być w domu, głaskać obolałą dłoń, łykać tabletki przeciwbólowe i kląć Diaza w żywy kamień. Był on teraz zapewne ostatnią osobą, którą Lola miałaby an43 239 ochotę zobaczyć. Z tego też powodu będzie się go chciała jak najszybciej pozbyć, mówiąc mu wszystko, co intruz chciałby wiedzieć. Oddałaby mu pewnie bez mrugnięcia okiem własne dzieci, jeśli to miałoby w czymś jej pomóc. http://www.otolaryngolodzy.pl Po chwili, przerażona i roztrzęsiona własną reakcją, zjechała na bok. Bała się prowadzić. - O Boże - szepnęła. - Nie chcesz jego śmierci? - zapytał Diaz tonem tak doskonale obojętnym i beztroskim, jakby chodziło o wybór „frytki czy ziemniaki". - Tak! - głos Milli brzmiał ostro, agresywnie. - Chcę jego śmierci. Chciałabym go zabić. Wydłubać mu drugie oko i wypruć nerkę. Chciałabym zgnoić go tak bardzo, by sam błagał o śmierć. Ale nie mogę. Muszę się przekonać, ile on wie o moim dziecku. A potem... nie obchodzi mnie jego los. Odczekał tę swoją tradycyjną długą chwilę. - Nerkę? - zapytał wreszcie.
łóżeczku, w pokoju obok. I nieważne, jak bardzo zmęczona, Milla zawsze potrafiła się tym związkiem, tą miłością autentycznie radować. Wstała z łóżka i starannie ułożyła poduszki wokół dziecka, choć mały jeszcze nie potrafił przewracać się na bok. Spał sobie spokojnie, podczas gdy Milla szybko się umyła, wyszczotkowała swoje krótkie kręcone włosy i włożyła jedną z tych luźnych letnich sukienek, które Sprawdź zdecydował się wyjść z domu i godzinami błądził po ulicach miasta, nie mając nawet swetra, dopóki nie zgarnął go z ulicy przejeżdżający gliniarz. Najlepszym sposobem znajdowania zaginionych było zasypanie całego obszaru poszukującymi. Wszyscy to rozumieli i z całej duszy poświęcali się zadaniu. Brian stał przy automacie z kawą, gdy Milla weszła do biura. - Zrobić ci? - zapytał, podnosząc kubek. Skinęła głową. Joann spojrzała na nią z nieskrywaną ciekawością. - I jak wczoraj poszło? Dowiedzieliście się czegoś? - Był tam facet, który porwał Justina - odparła po prostu Milla. Wszyscy na moment zamarli, a potem rzucili się w jej kierunku. - Jak to?! - spytała z przejęciem Debra. - Rozmawiałaś z nim?