- Z początku musiało wam być ciężko, co? - Może trochę. Ale widziałyśmy, jak mama się czuła, była taka samotna... - Więc przyjęłyście go serdecznie, jak przystało na grzeczne panienki. - No tak, mam nadzieję... Chociaż czasem wydaje mi się, że Matthew nie jest tak szczęśliwy jak mama. - Naprawdę? - zdziwił się Pascoe. - Nie mówię, że jej nie kocha, co to, to nie. Chodzi mi o nas. - A konkretnie? - Chyba to nic wielkiego, po prostu... - Flic szukała właściwego słowa. - Takie wrażenie... Nie jestem pewna, czy jest zachwycony naszą obecnością. - No cóż, muszę powiedzieć, że mnie zaskoczyłaś. Mnie tam zawsze wydaje się, że dużo dla niego znaczycie. 43 Ach, wy dziewczęta! - Pokręcił siwą głową. - Zrozum, to dla niego także ciężki orzech do zgryzienia. Jest przecież młody i w ogóle, do tego Amerykanin... Niełatwo mu, powinnyście o tym pamiętać. - Na pewno będziemy - obiecała Flic. - Wszystkie trzy. http://www.pracowniaemg.com.pl ci na innych. Odciągałaś mnie od Parker, bo nie chciałaś, by wpakowała się w układ, który by ją unieszczęśłiwił. Miałaś rację, Parker nie jest stworzona do takiego życia, to byłaby dla niej udręka. Shey popatrzyła na pierścionek, a potem na Tannera. - Dla mnie też. - Mylisz się. Masz tyle do zaproponowania. Pamiętasz, co mówiłaś o Parker? Ona woli trzymać się na uboczu, z dala od uwagi tłumów. Ty byś wykorzystała szansę. Wiem o tym. Masz tyle do zaoferowania innym. Angażujesz się całym sercem. Nie chodzi tylko o mój kraj. Chodzi też o mnie. Czy dasz mi swoje serce, Shey? -Tanner, przecież nie mogę... - wyszeptała zmienionym,
Chloe. - Skoro nie pozwalasz, żebym mu przyłożył - powiedział Mick do Izabeli - to chociaż wezwij gliny! - Tylko nie policja! - Izabela wciąż powstrzymywała męża, opierając obie dłonie o jego pierś. - Pomyśl, co by to znaczyło dla Imo! Sprawdź i psychiczna udręka. Odraza, którą do niej czuł, sprawiała, że sama czuła się nieczysta. Taka właśnie byłabym, gdyby to wszystko było prawdą, myślała, pogrążona w beznadziei. Teraz już wiedziała, że unikanie księcia w rzeczywistości było odruchem ucieczki przed miłością — tak głęboką, gwałtowną i wszechwładną, że w końcu i tak jej uległa. Zawsze wierzyła, że gdzieś na świecie istnieje mężczyzna, który obudzi w niej takie uczucie, jakie owładnęło nią teraz, i że jeśli go spotka, nie będzie ważne, czy jest on księciem czy biedakiem. Jedyne, co miałoby znaczenie, to żeby stanowił jej drugą połowę, dopełnienie jej samej. Dopiero wtedy bowiem — dzięki temu, że byłby z nią — poczułaby