pchając przed sobą wózek. Starsza kobieta uśmiechnęła się. – Pomyślałam, że będzie pani chciała ją zobaczyć. – Delikatnie podtrzymując główkę, wzięła śpiące dziecko i położyła tuż koło Julianny. – Niech pani zadzwoni, jak by co. Gratuluję. Jest taka śliczna. – Nawet salowa to mówi – szepnęła Julianna po zniknięciu kobiety. – Co takiego? – zainteresowała się Ellen. – No, gratuluje mi. – To dlatego, że narodziny dziecka są prawdziwym świętem. – Możliwe. – Julianna spojrzała na leżące obok zawiniątko. Jej córeczka była opatulona różową pieluchą z flaneli, a na okrągłej główce miała za dużą czapeczkę. Przez moment patrzyła na śpiące dziecko. Dziewczynka szybko oddychała, rączki miała zaciśnięte w piąstki, a oczka zamknięte. Julianna poczuła nieznane ukłucie w piersi, spojrzała więc na Ellen, która co i rusz pochylała się nad niemowlęciem. – Śliczna, prawda? – Tak, naprawdę piękna – odparła Ellen. Julianna spojrzała raz jeszcze na dziecko. Przesunęła lekko palcem wzdłuż policzka małej, dziwiąc się jej niewiarygodnie miękkiej skórce. – Udało się – westchnęła. – Urodziłam ją. Sama. http://www.psychoterapeuci-katolicy.pl Theo natychmiast się rozchmurzył. – Cóż, gdybyś zechciała zostać trochę dłużej, dałoby to nam więcej czasu na rozwiązanie tej sytuacji. – Spojrzał jej w oczy i rzekł z prostotą: – Dziękuję. Milczeli przez dłuższą chwilę, a potem Lily zagadnęła: – Zastanawiałam się nad tym niedzielnym lunchem... – Och, nie musisz się tym tak przejmować – przerwał jej. – Olly i Alice nie są przesadnie wybredni i w pięć minut zmiotą wszystko, cokolwiek im podasz. Wzruszyła ramionami. – W każdym razie zamierzam przygotować mus ze szparagów oraz steki z pieczonymi ziemniakami. To bardzo smaczne potrawy.
– Nie wygłupiaj się. Jacobson to był przypadek, a Russell wsadził nos w nie swoje sprawy. Musiałem go ukarać. – Wciąż to powtarzasz. Wszystkich trzeba ukarać. Czy dlatego, że zraniliśmy uczucia małego Johnny’ego? Czy dlatego, że twoja dziewczyna zwiała od ciebie, gdy tylko zrozumiała, że jesteś psychopatą, który wykorzystał jej dziecięcą niewinność? Sprawdź - Zgadza się - przytaknął Jack. Kciukiem rysował kółka na jej dłoni. Malindzie coraz trudniej było się skoncentrować, ale wiedziała, że musi. Dla dobra chłopców. - Przez ostatni tydzień prawie ich nie widywałeś. Wychodzisz rano i wracasz, kiedy już śpią. Czuję się za to odpowiedzialna. - O, a to dlaczego? - Bo wydaje mi się, że mnie unikasz, a unikając mnie, unikasz także ich. - Naprawdę? A czemuż to miałbym cię unikać? - Z po-powodu tego, co się stało - wyjąkała Malinda.