Łagodny głos Pii wyrwał go z tych rozważań. Wzruszył ramionami, siląc się na nonszalancję. - I mam nadzieję, że to rozważysz. Gdy Jennifer utnie sobie drzemkę, nie miej żadnych oporów przed przyjściem do moich dzieci. Celowo nie dodał „i do mnie". - Wasza Wysokość, signorina Renati, jesteśmy już na miejscu. Federico zamrugał, zaskoczony słowami kierowcy. Wyjrzał przez okno. Rzeczywiście, właśnie przejechali wysoką kutą bramę i mijali ogród na tyłach pałacu. - Trafisz do apartamentów Jennifer i Antony'ego? - zapytał Federico. Myśl, że ich wspólny czas lada moment się skończy, nie była mu miła. Chciałby przeprosić Pię za to, co wydarzyło się w szpitalu. I desperacko chciałby to powtórzyć. - Myślę, że tak. Dziękuję. - Po jej zaróżowionych policzkach zgadywał, że myśli dokładnie o tym samym, co on. Wysiadła, nim szofer zdążył otworzyć jej drzwi. Uśmiechnęła się przez ramię i wbiegła na schody. http://www.stomatologkrakow.net.pl - Tak, prosimy cię, Marguerite! - zawołała Lucy, wirując z Parrishem po wielkiej sali. Panna Porter nie dała się długo namawiać i wkrótce salę wypełniły dźwięki fortepianu. Dzień był zbyt wietrzny na spacer albo przejażdżkę po Hyde Parku, więc Victoria wpadła na pomysł, żeby zaprosić przyjaciół do domu. Dobrze, że już nie mieszkała w Fontaine House, bo rodzice zemdleliby z przerażenia na widok gromady młodych ludzi. Przy okazji chciała wybadać, czy ktoś wie, kogo adorował poprzedni lord Althorpe. Bogaty, szanowany, samotny i utytułowany dżentelmen powinien być wręcz oblegany przez kobiety.
- Isabella od dziecka siedziała z nosem w książkach. Gdy tu przychodziła, nie bawiła się, tylko czytała. Zazwyczaj jednak przesiadywała w starej części pałacu. Arturo huśtał się wysoko, krzycząc z radości. Odchylił głowę i uniósł buzię do nieba. Pia uśmiechała się, ale w głębi duszy poczuła ukłucie Sprawdź ciebie żadnego wpływu. W tonie jego głosu, poza wzburzeniem, zabrzmiała inna, ledwie słyszalna nuta. Prosił ją, by przyznała mu rację. - Oczywiście... - urwała, zdjęta lękiem. Nie może być z nim szczera, musi grać do końca. Wyprostowała się. -Pierce, czy to jest teraz ważne? Niedługo wyjadę i... - To ważne! - Jego oczy zalśniły gniewem. - Bardzo ważne! Nie wierzę, że tylko ja nagle przejrzałem, a dla ciebie to bzdura! Oświadczyłaś jasno, że nie chcesz mieć męża i dzieci. Przyjechałaś zająć się chłopcami, by